Aşk ve Acısı...
Aşk, bir vazifeden daha iyi bir öğretmendir.
~ Albert Einstein ~
Hepinize Merhaba,
Aşk
ve acısı! Çekmeyen var mıdır? İster beş ister yetmiş beş, yaş kaç
olursa olsun Eros’un oku herkese dokunabilir ve ardından da acı
getirebilir.
Aşk acısı yalnızca Kılıç Üçlüsü müdür? Yani yüreğimizi bir kenara koyup aklımızla başa çıkmaya çalışmamız gereken. Bir dişçiye gitmemiz gerektiğini bilmemiz ve korkmamıza rağmen bunu yapmamız kadar sade ve kolay açıklayabileceğimiz ve yaşayabileceğimiz bir şey midir? Bu mudur yani? Bu karikatürde göründüğü kadar basit midir? Gidene ya da gönderdiğimize mi ağlarız, yoksa kalan kendimize mi? O akan damlalara baksak acaba kendimize dair ne gibi resimler görürüz? Keşke onları saklamak ve acı küllendikten sonra önümüze alıp bir kere daha bakmak mümkün olsa o damlalara.
Diğer
tüm hayal kırıklıklarında olduğu
gibi aşk acısı da içerisinde en çok büyüme ve olgunlaşma
potansiyelimizin barındığı deneyimlerden birisidir. Kılıç Üçlüsü,
Kupa Beşlisi ya da Kupa Sekizlisi bir yana, aslında bu acı içerisinde
Büyük Arkana kartlarının tümünü barındırma potansiyeli olan başlı
başına bir yolculuk, bir hikâyedir. Bize kendimize dair çok şey söyler,
ama biz o söylediklerini ancak acısı dindikten sonra duyabiliriz, çünkü
acı çekerken faturayı karşı tarafa çıkarmak çok daha kolay, çok
daha katlanılır gelir.
Dün
kendimi üç cümle kurarken ve zaman zaman yazılarımda, danışmanlık
seanslarında kullandığım aşağıdaki bu cümlelerin aslında yaşamımızda birer
motto olmaları gerektiğini, bunu bir ara dergide yazsam iyi olacağını
düşünürken buldum. Ama bu kadar çabuk yazacağımı düşünmemiştim.
Birincisi
: Hiçbir şey göründüğü gibi değildir.
İkincisi:
Her şey sizinle ilgili değildir.
Üçüncüsü
: Herkes sizin gibi değildir, bir başka deyişle herkes siz değildir.
Hajo
Banzhaf’ın şu cümlesini çok seviyorum ve sizler de farkındasınız
her fırsatta tekrarlıyorum, “Delicesine tutulmak demek, kendi içsel
imgemize aşık olmak demektir. Yüreğimizi yerinden oynatan kişi, üzerine
kendi resmimizi asmaya uygun bir burna sahip demektir...” Yani o aynaya
baktığımızda kendimizi görürürüz, yaşadığımız herşeyin
bizimle ilgili olduğunu düşünürüz ve karşımızdakini kendimiz gibi
sanırız. Halbuki bizim olduğunu sandığımızdan çok daha farklı ve
çeşitli o kadar çok yaşam ve öyküsü vardır ki, kendimizin bile.
Evet,
aşık olma yolculuğunda özellikle Büyük Arkana eşlik eder bize.
Karizma ve cazibenin olduğu yerde Büyücü olabilir, sınır koymamız
gerektiğinde ise İmparator vardır önümüzde. İlişkide manipülasyon
ve bağımlılık varsa Şeytan devrededir. İlişkinin bitmesi
gerekiyorsa Ölüm, evlilikle sonuçlanması durumunda ise Aziz. Ve aşk
bolca ayaklarımızdan asar bizi. Ama tabii bazen de kartlar söyleyeceklerini
karanlıkta söylerler, o zaman da gölgeleri konuşur bizimle. Bu hikâye
hangi kartlarla konuşursa konuşsun, hangi kartlarla anlatılırsa anlatılsın,
kartlar bize bizi anlatırlar. Bu bizim aşk hikayemiz de olsa her şeyin
göründüğü gibi olmadığını, her şeyin bizimle ilgili olmayabileceğini
ve karşımızdakinin biz olmadığını anlatırlar ki biz de bunu
farkedip görünmeyeni
görebilelim, kendimizle ilgili olan kısmı keşfedip onu çözelim ve
karşımızdakinin farklılığını kavrayıp ya onu yaşamımıza bir
zenginlik olarak dahil edebilelim ya da acı ama anlamlı bir deneyim
olarak zihnimizin ve yüreğimizin bir kenarına kaydedebilelim.
Böylelikle de olduğu gibi görünen, bizimle ilgili olan ve içinde çeşitlilik
barındıran kendi mitolojimizi yazabilelim. Yazabilelim ki bir daha
benzer bir durumda Eros okunu bize yönelttiğinde eğer hikaye aynıysa,
“O oku fırlatmayı aklından bile geçirme, ben bunun kitabını yazmışım!”
diyebilelim. Ama tabii o hikayede eksik kalan, yazılmamış ya da yazılsa
da okunmamış bölümler varsa Eros yayını gerecek, okunu bize gönderecek
ve de bize kendimize ve yaşamımıza dair yeni şeyler öğretecektir.
Okların beraberinde yeni ve mutlu hikayeleriniz olabilmesi dileğiyle yolunuz açık olsun.
© Güneş İlhan, 01.02.2013, İstanbul
