Kupa Altılısı bizim geçmişe dönmemiz için bir çağrıdır. Bu çağrının Kupa Beşlisi’nden sonra gelmesi de anlamlıdır. Çünkü Kupa Beşlisi, temsil ettiği acı ve yıkımın üstesinden gelebileceğimizi, ama bunu yapabilmek için önce içinde bulunduğumuz durumda ve yaşadıklarımızda kendimizin payının ne kadar olduğunu sorgulamamız gerektiğini söyleyerek bitirir bize olan mesajını. Kupa Beşlisi’nden Altılısı’na geçtiğimizde yüklendiğimiz görev de aslında büyümek, kendimizi büyütmektir. Bunu da geçmişe dair algılarımızı ve özlemlerimizi gözden geçirerek yaparız. Algılarımızı gerçeklikle kıyaslamalı, özlemlerimizi ise gerçekleştirmeli ya da geride bırakmalıyızdır.

Derste bolca Kupa Altılısı’nı konuşmuş olduğumuz bir günün akşamı tesadüf (?) eseri “Baştan Al (Camille Redouble)” isimli  bir film seyrettim.  Film, kahramanı olan kırk yaşındaki Camille’in içerisinde bulunduğu Kupa Beşlisi teması ile başlıyordu. Artistlik olan meslek hayatı tam bir hayalkırıklığıydı, kendisi alkolikti, dahası kocası onu daha genç bir kadın için terketmişti. Bu durumun yarattığı öfkeyle kocasının satmak istediği ortak evlerini boşaltmamakta kocasına direniyor ve onunla ölesiye kavga ediyordu.

Bir yılbaşı günü başlayan filmde lise arkadaşları ile yılbaşını kutlamaya giden Camille, yolda bir saatçiye uğradı ve ölmüş olan anne babasının 16 yaş hediyesi olan ve çalışmayan saatini yaptırdı. Saatçi ona, "Ben bu saati bir saniye geri ayarlıyorum, çünkü saatler gezegenlerden bir saniye daha hızlı hareket eder," dedi ve Camille’e bu yazımın üstünde alıntıladığım sözdekini yapabilmesi, yani hayatını seçebilmesi için bir saniye armağan etti.

Partiye giden Camille yeni yıla bir saniye kala bayıldı ve kendine geldiğinde 16 yaşındaydı. Kupa Beşlisi’nden Kupa Altılısı’na geçmiş ve yaşamımızın Kule ve Araba ile temsil edilen dönemine dönmüştü (16 yaş = >1+6=7).

Bakalım Camille, filmin  Fransızca adının gerçek anlamıyla “çift dikiş yapınca” farklı bir yola çıkabilecek miydi?

Camille çok direnmesine ve çaba göstermesine rağmen 16 yaşındayken yaşadıklarına dair hiçbir şeyi değiştiremedi, annesini gene o yıl kaybetti, gene aynı erkeğe aşık oldu ve ondan hamile kaldı. Ama Camille  bir şey değiştirmeyi başarmıştı, o da kendisiydi. 

Kırk yaşında tanıdığımız Camille, 16 yaşında gördüğümüz Camille'den çok daha çocuktu. 16 yaşındaki Camille ise yaşamına, ailesine, arkadaşlarına ve sevgilisine karşı daha duyarlı, kendisinin ise daha farkındaydı.

Bir ikinci bayılmayla yeniden kırk yaşına dönen Camille bu "çift dikiş" sayesinde Asılan'dan kurtulup ölebilmeyi ve kocasına veda edebilmeyi başardı.

Bana da "Kupa Altılısı işte bu", dedirtmesinin ötesinde “Kırk yaşındakiler için okullar olmalı ve bu okullar onları önlerindeki hayata ve o hayatın gereksinimlerine hazırlamalıdır," diyen Jung'u hatırlattı.

Çift dikişlerinizin bol olması dileğiyle, yolunuz açık olsun.